سلام

اولش با ( یا من منعه عطاه) شروع می کنم. حالا چرا ؟به خودم مربوط است.شاید گاهی نرسیدن به خواسته ات عطای خداوند است که در این لحظه نمی دانی .من هم می گویم ان شا الله که همین طور است و صبر می کنم. صبر نکنم کار دیگری می توانم بکنم؟ شاید روزی علت منعش و عطایش را بفهمم البته قبل از این که خیلی دیر شود.دست کم قبل از مرگم.

قرار داشتم که در مورد عید سال نو اینجا بنویسم ولی نشد.نه عکسی گرفتم و نه بیرون رفتم.3 روز تعطیلات شب تا صبح و یا شاید تا ظهر آزمایشگاه ماندم و جایی نرفتم بعدش هم خواب. خوب عوضش امروز 5 شنبه توانستم از آزمایشگاه بزنم بیرون و در بازدیدی که از طرف دانشگاه بود شرکت کنم.هم فال و هم تماشا به ویژه که یک روز هم گوش نکردن رادیو در آزمایشگاه با صدای بلند غنیمت است.3 رادیو از 3 طرفم روشن می کنند و صدا را تا الی ما شا الله زیاد می کنند و از ترانه های پاپ کره ای لذت می برند و من در عوض عذاب.وسایل آزمایشگاه به حد کافی صدا دارند این 3 رادیو هم بماند.دیگر به اتاق که بر می گردم از شنیدن حتی صدای یخچال هم ناراحت می شوم. بلند حرف زدن و شوخی کردن دخترکان هم مزید بر علت می شود. به هر حال جای شما هم خالی. برای این که دست کم گشتنش بد نبود همیشه که آدم در طول عمرش از این فرصت ها به دست نمی آورد. از قدیم گفته اند دنیا دیدن به از دنیا خوردن.بازدیدی که داشتیم از موزه جنگ یا اسیران جنگی در گجو د, بود که لینک عکس های آن را هم آورده ام.از ابتدای ورودی عکس گرفتم تا خروج که نمایی از پرچم کشور های شرکت کننده در جنگ است به نفع کره جنوبی و جالب این که ترکیه، یونان و اتیوپی هم در این بین بودند به اضافه تمام انگلوساکسونها ،هلند‍،فرانسه و بلژیک. غربیها سر منافعشان می توانند با هم دوست شوند انگلیسی زبان و فرانسه زبان ندارد.(قابل توجه برخی در ایران). نماهایی از وضعیت اردوگاه اسیران جنگی کره شمالی ‍، میادین جنگی ، شورش اسیران ، تسلیحات و ... در بخشی به طرز جالبی هم از جلوه های تصویری استفاده کرده بودند که اگر چه در این فیلم زیاد واضح نیست ولی فیلم آن را هم لینک می دهم.